یک نظامی پیشین افغانستان در ایران کشته شده است
شماری از کاربران رسانه‌های اجتماعی از کشته شدن یک نظامی پیشین افغانستان مقیم استان البرز ایران خبر داده‌اند.
گفته شده که این نظامی پیشین باشنده اصلی ولایت بادغیس بوده و در منطقه اشتهارد استان البرز ایران زندگی می‌کرد و روز گذشته به شکل مرموزی کشته شده‌است.
طبق گزارش‌ها، این نظامی پیشین شکور نام داشته و جسد وی برای بررسی‌های بیشتر به مراکز قانونی منتقل شده و تحقیقات مقدماتی در این زمینه جریان دارد.
دو روز پیش نیز یکی از نظامیان پیش از باشندگان شهرستان نهرین ولایت بغلان در تهران ایران در حمله مهاجمان با چاقو کشته شد.
سازمان ملل: افغانستان از بحران محیط زیست آسیب دیده و جنگلات با نابودی مواجه‌اند
اداره غذا و کشاورزی سازمان ملل- FAO، در پیامی که به مناسبت در روز جهانی محیط زیست نشر کرده، گفته است که افغانستان از بحران اقلیمی به‌شدت آسیب دیده و جنگل‌ها در برخی از مناطق به ویژه ولایت شرقی خوست با تهدید جدی نابودی مواجه‌اند.
این نهاد با تاکید بر لزوم احیای جنگل‌ها گفته که این امر اقدامات آب‌وهوایی را تقویت می‌کند، زباله‌ها را کاهش می‌دهد و ایکوسیستم‌ها را احیا می‌کند.
پیش‌تر، دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل-اوچا، نیز گفت که بحران‌های اقلیمی، نیازهای بشردوستانه را در افغانستان تشدید کرده‌اند.
اوچا روز در گزارشی افزوده که افغانستان همچنان با سطح بارنده‌گی کمتر از میانگین مواجه است.
چندی پیش در جنگلهای نورستان آتش‌سوزی صورت گرفت و برای حدود یک هفته مهار نشد
سه عضو طالبان در انفجاری در ننگرهار کشته شدند
منابع محلی در ولایت ننگرهار می‌گویند که یک موتر رنجر حامل جنگجویان طالبان با ماین کنارجاده‌ای برخورد کرده که در نتیجه این رویداد سه عضو این گروه کشته شده و یک عضو دیگر طالبان زخمی شده است.
به گفته منابع، این رویداد امروز، پنج‌شنبه، ۱۵جوزا/خرداد، در شهرستان«دره‌نور» زمانی به وقوع پیوسته که موتر حامل افراد طالبان در حال عبور از جاده بود.
تا کنون شخص و یا گروهی مسولیت این حمله را به عهده نگرفته است.
در ولایت ننگرهار در گذشته گروه داعش فعالیت داشته و مسوولیت برخی از حمله‌ها به طالبان را به عهده گرفته است.
رضا دقتی عکاس معروف ایرانی عکس‌های احمد شاه مسعود و احمد مسعود را در پاریس به نمایش گذاشت
رضا دقتی خبرنگار و عکاس معروف ایرانی با برگزاری یک نمایشگاه عکس در یکی از نقاط تاریخی شهر پاریس، عکس‌هایی از احمد شاه مسعود فرمانده فقید جنبش مقاومت ضد طالبان و فرزندش احمد مسعود رهبر فعلی جبهه مقاومت ملی افغانستان را به نمایش گذاشته و گفته است که مبارزه مسعود پدر و مسعود پسر برای کل بشریت تاثیرگذار بوده و است.
این نمایشگاه در میدان پانتیون، شهر پاریس برگزارش شده است.
آقای دقتی میدان پانتیون را یکی از«مهم‌مهم‌ترین نقاط تاریخی پاریس» خوانده و گفته تا کنون هیچ هنرمندی فرصت نیافته در این مکان آثار خود را به نمایش بگذارد.
او گفته که عکس احمد شاه مسعود و فرزندش احمد مسعود را در میان صدها عکس از شخصیت‌های تاثیر گذار و مکان‌های معروف در این نمایشگاه قرار داده و معتقد است که این دو چهره از چهره‌های تاثیرگذار تاریخ اند.
آقای دقتی افزوده که در این نمایشگاه کتاب«منطق‌الطیر» شیخ فردیدالدین عطار نیشاپوری را نیز به نمایش گذاشته است و تلاش کرده با نمایش عکس‌هایی از چهره‌ها و مکان‌های تاثیرگذار تاریخی، مفهوم«وادی معرفت» را به تماشاگران تداعی کند.
او می‌افزاید که کارهای احمد شاه مسعود و احمد مسعود در باره تاریخ افغانستان و تاریخ بشریت تاثیر زیادی داشته و دارد و انتخاب عکس‌های آنان برای نمایش در این نمایشگاه جزو برنامه برگزاری نمایشگاه بوده است.
در این نمایشگاه عکس‌هایی شخصیت‌های تاریخی اقلیم کردستان، چین، هندوستان، آذربایجان، هندوراس و…نیز به نمایش درآمده است.
رضا دقتی در مورد افغانستان می‌گوید:« افغانستان از نظر من یکی از مهم‌ترین مراکز تاریخی بشریت است و از این نظر است که تمام ظلمات و تاریکی‌های بوجود آمده را باید از بین برد تا روشنایی دوباره افغانستان را بگیرد و از آنجا به تمام جهان پخش شود.»
گفتنی است که رضا دقتی یکی از دوستداران و همراهان احمد شاه مسعود است که در بسیاری از لحظات حساس در کنار او بوده و عکس، فیلم و خاطرات او را ضبط کرده است.
نهاد پژوهشی جورج بوش: طالبان یک تهدید جهانی با پیامدهای عمیق و گسترده‌اند
دبیر سیاست جهانی نهاد پژوهشی جورج دبیلو بوش و یک پژوهشگر ارشد این نهاد در مقاله مشترکی پیرامون افغانستان و طالبان، نوشته‌اند که «افراط‌گرایی، فساد و خشونت طالبان» یک تهدید جهانی با پیامدهایی عمیق و گسترده است.
ناتالی گونلا-پلاتس، دبیر سیاست جهانی نهاد جورج بوش، و جسیکا لودویگ، عضو ارشد این نهاد، در این مقاله‌ای که در نشریه «د نشنل انترست» منتشر شده، نوشته‌اند که بسیاری از شهروندان أفغانستان که در ایالات متحده پناه گرفته‌اند، به‌دلیل همکاری با امریکا و جامعه جهانی در مسیر تحقق آینده‌ای صلح‌آمیز و آباد برای همه، به اهداف انتقام‌جویانه طالبان بدل شده‌اند و وادار کردن این افراد به بازگشت، آن‌ها را در معرض از دست‌دادن آزادی و حتی خطر مرگ قرار می‌دهد.
نویسندگان به «افزایش بی‌تفاوتی در میان برخی چهره‌های تأثیرگذار در امریکا» نسبت به مهاجران افغانستان اشاره کرده و افزوده‌اند که این چهره‌ها واقعیت‌های روزمره سختی را که شهروندان افغانستان تحت سلطه طالبان تجربه می‌کنند، نادیده می‌گیرند.
چند روز پیش شرل بنارد همسر زلمی خلیل‌زاد که او نیز عضو یک نهاد پژوهشی در امریکا است، در مقاله‌ای نوشت که شرایط افغانستان برای برگشت مهاجران مساعد است و نگرانی‌ها از تهدیدهای امنیتی بی‌مورد است. مقاله خانم بنارد با انتقادهای گسترده در افغانستان مواجه شد و همسویی با طالبان پنداشته شد.
اما مقاله اخیر که از سوی پژوهشگران نهاد پژوهشی جوج بوش نوشته شده، دیدگاه‌های خوش‌بینانه در مورد بهبود وضعیت در افغانستان را به نادیده گرفتن ارتباط گذشته و حال طالبان با گروه‌های تروریستی چون القاعده و شبکه حقانی – که مسئول کشتار حدود ۲ هزار سرباز امریکایی‌اند – متهم کرده و تصریح کرده که امریکا خود طالبان را به عنوان یک «گروه تروریستی جهانی ویژه» معرفی کرده است.
در ادامه، این مقاله به مجموعه گزارش‌های نهاد پژوهشی بوش اشاره شده که ثابت می‌کنند ادعاهای طالبان درباره کاهش خشونت و فساد، خلاف واقع است.
در این مقاله آمده است که طالبان برای تحکیم قدرت و اعمال کنترول بر مردم افغانستان به رفتارهای مافیایی متوسل شده‌اند؛ رفتاری که «فساد سیستماتیک و دزدسالاری» را موجب شده و با هزینه‌های انسانی عظیم، از جمله کار کودک، گرسنگی و فقدان مراقبت‌های بهداشتی، پیامدهای امنیتی منطقه‌ای و جهانی به دنبال داشته است.
نویسندگان هشدار می‌دهند که اگر طالبان در سه دهه گذشته تکامل یافته‌اند، تنها در فریب‌کاری تبلیغاتی و سوءاستفاده زیرکانه‌تر از قدرت بوده است. آن‌ها می‌نویسند: «از وبلاگ‌نویسان سفر و چهره‌های رسانه‌ای گرفته تا کارشناسان سیاست‌گذاری و مقام‌های دولتی، کسانی که ادعاها و رفتار طالبان را تأیید می‌کنند، در قبال جنایات گسترده این گروه علیه مردم افغانستان بی‌تفاوت‌اند و عملاً در مشروعیت‌بخشی به طالبان و عادی‌سازی افراط‌گرایی، استبداد و زن‌ستیزی نهادینه‌شده شریک هستند.»
این مقاله تأکید می‌کند که طالبان زنان را از تقریباً تمام عرصه‌های زندگی عمومی حذف کرده‌اند و به‌طور منظم از خشونت جنسیتی، از جمله تجاوز جنسی و بهره‌کشی، به‌عنوان ابزار راهبردی برای تحقیر و کنترول استفاده می‌کنند.
در پایان، نویسندگان هشدار می‌دهند که آزار و سرکوب زنان و دختران در هر نقطه‌ای از جهان، تهدیدی مستقیم برای دموکراسی، حقوق بشر و امنیت ملی است و باید در هر شکلی با آن مقابله شود. به گفته آنان، هیچ کجای جهان این ظلم به اندازه افغانستانِ تحت سلطه طالبان، عمیق، نظام‌مند و نهادینه نیست.
طالبان یک نظامی پیشین را درجوزجان تیرباران کردند
منابع محلی در ولایت شمالی جوزجان گفته‌اند که جنگجویان گروه طالبان یک نظامی پیشین را در این ولایت تیرباران کرده‌اند.
به گفته منابع، این نظامی پیشین بهاوالدین تلاش نام داشته و افراد طالبان او را ساعت ۹ صبح روز چهارشنبه۱۴جوزا/خرداد، در شهر شبرغان مرکز این ولایت به رگبار بسته‌اند.
گفته می‌شود که آقای تلاش باشنده اصلی شهر شبرغان مرکز ولایت جوزجان بوده که هنگام برگشت از بازار در مقابل خانهاش توسط جنگجویان گروه طالبان کشته شده است.
بهاوالدین تلاش، در نظام جمهوریت افسر پولیس بوده و با روی کارآمدن طالبان، به ایران پناهنده شده بود.
به اساس اطلاعات منبع، این افسر حکومت پیشین هفته گذشته از ایران اخراج شده بود.
در گذشته نیز گزارش‌های متعددی از بازداشت، شکنجه و تیرباران کردن نظامیان برگشت کننده از ایران، از سوی افراد طالبان منتشر شده است.
در این اواخر اخراج مهاجرین افغانستان از ایران و پاکستان افزایش یافته است.
یک خبرنگار مهاجر افغانستان در پاکستان توسط پولیس بازداشت شد
شماری از فعالین رسانه‌ای در شبکه‌های اجتماعی از بازداشت نصیر بهروز، یکی از خبرنگاران افغانستان توسط پولیس پاکستان خبر داده و گفته‌اند که وی اکنون در بازداشت پولیس پاکستان و در آستانه اخراج از این کشور قرار دارد.
فعالین شبکه‌های اجتماعی گفته‌اند که با توجه به فعالیت‌های رسانه‌ای آقای بهروز که اکثراً در مخالفت با طالبان انجام شده، اخراج او به افغانستان می‌تواند جان او را به خطر بیندازد.
فعالین سیاسی و مدنی در شبکه‌های اجتماعی، از نهادهای حقوق بشری و حامی رسانه‌ها و خبرنگاران خواسته‌اند که در جهت آزاد سازی آقای بهروز اقدام نموده و از اخراج او توسط پولیس پاکستان به افغانستان جلوگیری نمایند.
شمار زیادی از خبرنگاران و فعالین مدنی افغانستان به ایران و پاکستان پناه برده‌اند.
با تشدید روند اخراج مهاجران از پاکستان و ایران، نگرانی‌ها در مورد امنیت خبرنگاران و فعالین مدنی افزایش یافته و نهادهای بین‌المللی فعال در حوزه مهاجرت و حقوق بشر، از این کشورها خواسته‌اند که ملاحظات حقوق بشری را در روند اخراج مهاجران در نظر داشته باشند.
سازمان جهانی صحت از افزایش بیماری کنگو در افغانستان هشدار داد
نمایندگی سازمان جهانی صحت در افغانستان گفته است که موارد ابتلا به بیماری کنگو یا تب خون‌ریزی‌‌دهنده در این کشور افزایش یافته و بسیاری از جوامع را در معرض خطر قرار می‌دهد.
این دفتر امروز، پنج‌شنبه، ۱۵ جوزا/خرداد، با نشر پیامی در صفحه اکس خود از شهروندان افغانستان خواسته است که اقدامات احتیاطی لازم برای محافظت از خود و جامعه بخاطر مبتلا نشدن به این بیماری را انجام دهند.
در پیام سازمان جهانی صحت آمده است که کنگو یک بیماری ویروسی جدی است که از طریق نیش‌زدن کنه آلوده، یا تماس با خون یا گوشت حیوان آلوده، به‌ویژه هنگام ذبح یا پس از آن به انسان منتقل می‌شود.
این بیماری همه‌ساله در افغانستان در آستانه عید قربان و پس از آن به‌دلیل گردش و ذبح مواشی قربانی گسترش می‌یابد.
آمار تازه از مرگ‌ومیر و ابتلا به این بیماری منتشر نشده است.
براساس آخرین آمار سازمان جهانی صحت، از آغاز سال جدید میلادی تا اوسط ماه می ۲۵۹ مورد مشکوک ابتلا به کنگو و ۱۶ مورد مرگ‌ومیر مرتبط به آن در افغانستان ثبت شده است.
هژد‌ه‌همین سالگرد ترور ذکیه ذکی، نخستین صدای زن در رسانه‌های پسا طالبان
هژده سال پیش، در پانزدهم جوزا/خرداد سال ۱۳۸۶، ذکیه ذکی رییس رادیو صدای صلح در ولایت پروان، شب‌هنگام در خانهاش از سوی افراد مسلح ناشناس تیرباران شد.
بانو ذکی نخستین زنی بود که پس از سرنگونی رژیم طالبان در سال ۱۳۸۰ خورشیدی به عنوان گرداننده برنامه‌های رادیویی آوازش روی موج رفت و به حدود پنج سال خاموشی صدای زنان در رسانه‌های افغانستان که در نتیجه سیاست‌های زن‌ستیزانه طالبان حکم‌فرما شده بود، پایان داد.
در همین حال، ذکیه ذکی نخستین قربانی آزادی بیان و آزادی رسانه‌ها در دوره پسا طالبان به شمار می‌رود. دوره‌ای که آزادی بیان و آزادی رسانه‌ها از پر خروش‌ترین شعارها بود و جهان به حمایت از این ارزش‌ها در افغانستان اعلام تعهد کرده بود.
در آستانه سقوط رژیم اول طالبان و آمد آمد نیروهای بین‌المللی در افغانستان، رادیو صدای صلح به عنوان نخستین رادیو غیردولتی و آزاد، به حمایت خارجی‌ها در شهرستان جبل‌السراج ولایت پروان که در آن زمان خارج از قلمرو حاکمیت طالبان قرار داشت و تحت اداره جبهه مقاومت ملی به رهبری احمد شاه مسعود بود، ایجاد شد.
از آنجایی که شعار ایتلاف بین‌المللی ضد تروریزم به رهبری امریکا در آن زمان، دموکراسی و آزادی و حمایت از زنان بود، صدای زنان در رسانه‌ها از اهمیت زیادی برخوردار بود اما با توجه به شرایط حاکم در آن زمان(فضای جنگ و فضای طالبانی سرکوب زن که در کل کشور حاکم بود) کمتر زنی پیدا می‌شد که حاضر به کار در رسانه باشد و به ویژه آن‌که از آزادی سخن بگوید. در چنین شرایطی، ذکیه ذکی که مدیر لیسه عالی دخترانه شهرستان جبل‌السراج بود، حاضر می‌شود تا نه تنها گردانندگی برنامه‌های رادیو را به عهده بگیرد بلکه مدیریت رادیو را نیز عهده دار شود.
بلند شدن صدای ذکیه ذکی از رادیو صدای صلح در آن زمان توجه زیادی را جلب کرد. این صدا، تنها صدای یک زن در رسانه نبود بلکه برای بسیاری‌ها ندای تغییر شرایط و به میان آمدن فصل نوین سیاسی-اجتماعی بود. ذکیه ذکی به زودی مورد توجه نهادهای مختلف خارجی حامی رسانه‌های آزاد و مدافع زنان قرار گرفت.
سازمان گزارشگران بدون در واکنش به کشته شدن ذکیه ذکی در آن زمان در اعلامیه‌ای نوشت:«گزارشگران بدون مرز نهایت تاسف خود را از قتل ذکیه ذکی یکی از چهره های برجسته روزنامه‌نگاری مستقل افغانستان اعلام می‌کند. ذکیه ذکی از سال ۲۰۰۱ و در پی سرنگونی طالبان، مدیر رادیوی خصوصی صدای صلح بود. وی همچنین مدیر یک دبیرستان دخترانه در این منطقه بود. گزارشگران بدون مرز در این باره اعلام می‌کند : این جنایت وحشیانه چه در ارتباط با فعالیت های رسانه‌ای و چه فعالیت‌های مدنی ذکیه ذکی صورت گرفته باشد، آمران و عاملان آن باید شناسایی و مجازات شوند.»
در اعلامیه گزارشگران بدون‌مرز آمده بود:«ما از رییس جمهور افغانستان حامد کرزی می‌خواهیم که همه امکانات لازم را برای تحقیق و بررسی در باره این پرونده در اختیار مجریان قرار داده و هیچ سرنخی نادیده گرفته نشود. مدیر رادیو صدای صلح چندین بار مورد تهدید قرار گرفته بود. تلاش ذکیه ذکی برای دفاع از آزادی بیان و مشارکت زنان در این راستا الگویی برای همگان است.»
اعلامیه گزارشگران بدون مرز می‌افزاید:«در شبانگاه ۶ جون دو مرد مسلح ناشناس وارد خانه این روزنامه‌نگار شده و با شلیک هفت گلوله در جلوی چشمان پسر دو ساله‌اش وی را تیر باران کرده‌اند. پولیس در این باره اعلام کرده است تحقیقات خود را برای شناسایی عاملان قتل ذکیه ذکی آغاز کرده اما تاکنون ردی از قاتلان بدست نیامده است.»
گزارشگران بدون‌مرز در باره برنامه‌های رادیو صدای صلح نوشت:«برنامه‌های این رادیو عمدتا در باره حقوق بشر و آموزش به زنان و همچنین در باره مشارکت زنان در جامعه بود. ذکیه ذکی رادیو صدای صلح را خانه همه شهروندان می‌دانست و می‌گفت اینجا تنها جایی است که مردم آزادانه می‌توانند سخن بگویند. همکاران رادیو صدای صلح همواره مورد آزار قرار می‌گرفتند. یکی از خبرنگاران آن عبدالقدوس مدت یک سال را بدون هیچ دلیلی فقط با شکایت یکی از رقیبان انتخاباتی ذکیه ذکی در انتخابات پارلمان در زندان بسر برد. ذکیه ذکی بعنوان روزنامه‌نگار متعهد و منتقد بود، وی به شکل علنی از جنگ‌سالاران و طالبان انتقاد می‌کرد. در سال ۲۰۰۲ وی در ملاقات با نمایندگان گزارشگران بدون مرز بر تهدیدات و فشار های اعمال شده بر وی و رادیو صدای صلح سخن گفته بود. در مارچ ۲۰۰۵ ذکیه ذکی از جمله چهار زن معروف افغانستان بود که از سوی فیلم مستندی با همکاری یونسکو به سراسر چهان معرفی شد.»
ذکیه ذکی در انتخابات پارلمانی خود را نامزد کرده بود و با توجه به شهرت و محبوبیتی که در جامعه کسب کرد، از نامزدان پیش‌تاز در ولایت پروان به شمار می‌رفت. بسیاری‌ها معتقدند که ترور او به نامزدی‌اش در انتخابات پیوند دارد و در واقع او قربانی رقابت‌های ناسالم حلقات زورمند بر سر گرفتن یک کرسی پارلمان شد.
با این حال، حکومت مرکزی نیز به درخواست‌های مکرر خانواده ذکیه ذکی و نهادهای مدافع حقوق بشر وحقوق زنان در زمینه پیگرد عاملین ترور او رسیدگی نکرد.
آگاهان امور می‌گویند که حکومت مرکزی به رهبری حامد کرزی در آن زمان، جلب حمایت و همکاری زورمندان محلی ولایت پروان را بر تامین عدالت در پرونده قتل ذکیه ذکی ترجیح داد. در واقع آنانی که قاتل ذکیه ذکی پنداشته می‌شدند، نه تنها از پیگرد قانونی معافیت حاصل کردند بلکه صاحب کرسی در پارلمان شدند و بعدها به متحدان و موتلفان حکومت مرکزی در پروان مبدل شدند.
ذکیه ذکی زاده ولایت بدخشان بود که با مردی به اسم عبدالاحد رنجبر از باشندگان روستای مناره شهرستان جبل‌السراج ولایت پروان ازدواج کرد و در همین روستا تا لحظه مرگش زندگی می‌کرد. بانو ذکی در زمان ترورش سی و شش سال داشت و صاحب چهار فرزند(دو دختر و دو پسر) بود.
پس از ترور ذکیه ذکی، همسرش عبدالاحد رنجبر مسوولیت رادیو صدای صلح را به عهده گرفت.
طالبان یک نظامی پیشین را در پروان برای دومین بار بازداشت کردند
منابع مردمی در ولایت پروان به خبرگزاری پورانا می‌گویند که اداره استخبارات طالبان یک نظامی پیشین را روز گذشته، چهارشنبه، ۱۴ جوزا/خرداد، از روستای«باقی خیل» شهرستان/ولسوالی جبل‌السراج این ولایت بازداشت کرده‌اند.
به گفته منابع، این عضو ارتش دولت پیشین افغانستان که محمد ناصر گلبهاری نام دارد، روز چهارشنبه زمانی بازداشت شده که مصروف جمع‌آوری حاصلات زراعتی خود بود.
طالبان آقای گلبهاری را دوسال پیش نیز بازداشت کرده بودند که پس از سپری کردن یک‌و‌نیم سال زندان، با تحویل یک میل سلاح کلاشنکوف از بند آزاد شده بود.
منابع مردمی در پروان می‌گویند که طالبان اکثراً نظامیان پیشین را با هدف باج‌گیری بازداشت می‌کنند و سپس در برابر پول آنان را رها می‌کنند.
