نهم حوت/اسفند، در دوره جمهوریت از سوی نهادهای امنیتی، به روز سرباز مسمی شده بود و در چنین روزی از رشادت‌ها و جان‌فشانی‌های سربازان در مبارزه با تروریزم و دهشت‌افگنی گرامی‌داشت به عمل می‌آمد.

با آن‌که انتقادها و ایرادهای زیادی بر کلیت نظام جمهوریت وارد بوده و در صفوف نیروهای امنیتی نیز فساد، سوء ستفاده و سوء مدیریت که عمدتاً از سوی فرماندهان ارشد و میانی نیروهای دفاعی و امنیتی صورت می‌گرفت، وجود دارد اما با آن‌هم در دوره جمهوریت بهترین فرزندان کشور را در صفوف ارتش، پولیس و امنیت ملی داشتیم که جانبازانه در راه تامین امنیت و دفاع از ارزش‌های مردم‌سالاری در برابر تروریزم می‌جنگیدند و قربانی‌های زیادی دادند.

ما سربازانی را داشتیم که انتحاری را به آغوش می‌کشیدند تا از کشته شدن چند غیرنظامی در شهر و بازار و شفاخانه و مکتب جلوگیری کنند. این سربازان بر ما حقی دارند که دستکم یادی از آنان نماییم.

ناجوان مردانه است که بخاطر گناه و تقصیر آدم بی‌عرضه‌ای مثل اشرف غنی که با فرار و ترس نیروهای امنیتی ما را متفرق و به دست دشمن سپرد، همه قربانی‌های نیروهای امنیتی خویش را نادیده بگیرم و آنان را مقصر پیش آمدن وضع فاجعه‌بار کنونی بدانیم. ما در دوره جمهوریت در سایه تفنگ نیروهای امنیتی خویش امنیت و آزادی را تنفس کردیم و مدیون و مشکور شان هستیم.

در سه سال و نیم اخیر، خیلی از این سربازان بی دفاع ما قربانی انتقام‌جویی جنگجویان طالبان شدند که صدای مظلومیت آنان به گوش هیچ کس نرسید. یک مقدار مستمری‌ای که فرزندان شهدای نیروهای امنیتی می‌گرفتند قطع شد. ده‌ها هزار سرباز جان به کف ما امروزه در ایران و پاکستان در معرض انواع توهین و تحقیر قرار دارند و برغم انجام کارهای شاقه، به محض گیر افتادن به چنگ پولیس بالاجبار اخراج می شوند و به کام طالبان فرستاده می‌شوند تا طمعه انتقام‌گیری این گروه شوند.

امروزه نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان بی‌دفاع‌ترین انسان‌های روی زمین‌اند. آنان در همه جا زیر تهدید قرار دارند و زندگی سخت و فلاکت باری را در داخل و خارج کشور سپری می‌کنند.

مسوولیت همه شهروندان افغانستان به ویژه فرماندهان ارشد نیروهای امنیتی که در جایی دسترسی به امکاناتی دارند و همین‌گونه فرهنگیان و رسانه‌های مسوول است که در این شرایط سخت کاری به نیروهای امنیتی انجام دهند، صدای آنان را بلند کنند و از رشادت‌های شان قدردانی کنند.

اگر معتقد به داشتن یک جامعه امن و باثبات باشیم و اگر امید به کشوری داشته باشیم که باید در آن فرزندان ما برای دفاع از ارزش‌های مان بجنگند، لازمه آن این است که از نیروهای مدافع مردم و کشور تحت هر شرایط حمایت و قدردانی شود.