«شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان» در اعلامیه‌ای که به مناسبت بیست و هفتمین سالگرد جنایات جنگی طالبان در شمال افغانستان منتشر کرده، خواستار شنیده شدن صدای قربانیان جنایات جنگی شده و«بر مسئولیت تاریخی و حقوقی جامعه جهانی در مستندسازی، شناسایی عاملان و تأمین عدالت برای قربانیان تأکید کرده است.»
این شورا امروز، جمعه، ۱۷ اسد، گفته است: «ما از نهادهای بین‌المللی، دادگاه‌های ذی‌صلاح و وجدان‌های بیدار جهانی می‌خواهیم تا صدای این قربانیان خاموش‌مانده را بشنوند و اجازه ندهند تاریخ با فراموشیِ جنایت، بار دیگر تکرار شود.»
طالبان در ۱۷ اسد ۱۳۷۷ با تصرف دوباره شهر مزار شریف، مرکز ولایت بلخ دست به کشتار زدند. این گروه در سال ۱۳۷۶ نیز مزار شریف را تصرف کرده بودند، اما با قیام مردمی مجبور به عقب‌نشینی شده بودند.
دیدبان حقوق بشر در گزارشی به نقل از شاهدان عینی گفته است که طالبان با ورود در سال ۱۳۷۷ با راه‌اندازی کشتار انتقام‌جویانه، «دیوانه‌وار» هر جنبنده‌ای را تیرباران کردند.
این سازمان، شمار قربانیان جنایات جنگی طالبان را حدود دو هزار غیرنظامی و شاید هم بیشتر اعلام کرده است. اما احزاب سیاسی درگیر جنگ با طالبان در آن زمان، از جمله حزب وحدت، تعداد قربانیان را بیشتر از ۱۰ هزار نفر اعلام کرده‌اند.
«شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان»، گفته که بین هشت تا دوازده هزار نفر از باشندگان شهر مزار شریف، به‌شمول زنان، کودکان و سالخوردگان، به‌صورت سیستماتیک قتل‌عام شدند.
این شورای افزوده است: «اجساد قربانیان، در کوچه‌ها، مساجد، مکاتب و حتی شفاخانه‌ها به‌صورت وحشیانه مثله شدند و ساکنان شهر در آتش یک نسل‌کشی آشکار سوختند.»
شورای مقاومت برای نجات افغانستان، ۱۷ اسد را «روزی سیاه در تقویم عدالت و انسانیت و لکه پاک‌ناشدنی از یکی از هولناک‌ترین جنایت‌های ضدبشری در تاریخ معاصر افغانستان» خوانده است.
در جریان تصرف شهر مزار شریف توسط طالبان، هشت دیپلمات و یک خبرنگار ایرانی نیز کنسولگری ایران در این شهر کشته شدند.
وزارت خارجه ایران در بیانیه‌ای به مناسبت بیست‌وهفتمین سالگرد این حمله به گفته است که همچنان بر لزوم روشن‌شدن ابعاد این «جنایت تروریستی» از جمله شناسایی عاملان و آمران آن تأکید دارد.
طالبان در اسد/مرداد سال ۱۳۷۸ در دیگر مناطق افغانستان از جمله سرزمین شمالی(کوهدامن، پروان و کاپیسا) نیز مرتکب جنایات جنگی شد و ضمن کشتارصدها انسان بی‌گناه، صدها هزار خانواده را مجبور به کوچ اجباری کردند. آتش زدن کشت‌زارها، درختان و منفجر کردن کانال‌های آبیاری بخش دیگری از جنایات طالبان در شمالی به شمار می‌رود.
