سازمان جهانی بهداشت به‌مناسبت «روز جهانی هپاتیت» یا زردی، می‌گوید که به‌دلیل باورهای نادرست و عدم آگاهی عمومی، بیماری هپاتیت در افغانستان اغلب نادیده گرفته شده و دیر تشخیص می‌شود.
سازمان جهانی بهداشت، نهاد امروز، دوشنبه، ۶ اسد/مرداد، با نشر مطلبی گفته است که بسیاری از مردم تنها زمانی به‌دنبال مراقبت صحی می‌روند که بیماری به مرحله‌ی بحرانی رسیده است.
ادوین سنیزا سالوادور، نماینده‌ی سازمان جهانی صحت در افغانستان گفته است: «در افغانستان، جان‌های زیادی به‌دلیل هپاتیت از دست می‌رود، نه به این خاطر که درمانی برای آن نیست، بلکه چون دیر تشخیص داده می‌شود.»
سازمان جهانی بهداشت، با استناد به گزارش «برنامه ملی کنترل ایدز، بیماری‌های مقاربتی و هپاتیت افغانستان» گفته است که در سه‌ماهه‌ی نخست سال ۲۰۲۵ میلادی ۹۳۶ هزار و ۲۴۷ نفر در سراسر افغانستان آزمایش هپاتیت نوع «بی» و «سی» دادند.
این نهاد افزوده است که از سال ۲۰۲۳ تا پایان سه‌ماهه‌ی نخست سال ۲۰۲۵، بیش از ۶۷ هزار و ۲۳۰ مورد مثبت هپاتیت نوع «بی» و ۲۷ هزار و ۹۳۷ مورد هپاتیت نوع «سی» در افغانستان شناسایی شده است.
براساس آمار سازمان جهانی بهداشت، از این میان ۳۷ هزار و ۶۰۴ مرد و ۲۹ هزار و ۶۲۶ زن به هپاتیت نوع «بی‌» و ۱۴ هزار و ۲۷۶ مرد و ۱۳ هزار و ۶۶۱ زن به هپاتیت نوع «سی» مبتلا هستند.
عبدالرحمان شیرین‌دل، رییس «برنامه ملی کنترل ایدز، بیماری‌های مقاربتی و هپاتیت افغانستان» گفته است: «ما هر سال شاهد افزایش این بیماری هستیم. با وجود شرایط دشوار، پیشرفت‌های قابل توجهی داشته‌ایم، اما برای حفظ این پیشرفت‌ها و نزدیک شدن به هدف ریشه‌کنی هپاتیت در افغانستان، ادامه‌ی حمایت‌ها ضروری است.»
ادوین سنیزا سالوادور، مسوول سازمان جهانی بهداشت در افغانستان نیز گفته است: «ما با تیم‌های صحی ملی همکاری تنگاتنگی داریم تا شناسایی زودهنگام و درمان را برای کسانی که بیشتر به آن نیاز دارند، در دسترس‌تر کنیم. اما به تنهایی قادر به انجام این کار نیستیم. ما از همه‌ی همکاران می‌خواهیم که در کنار افغانستان بایستند و موانع را از میان بردارند تا هیچ‌کس به‌خاطر بیماری‌ای که قابل پیشگیری و درمان است، رنج نبرد یا جان نسپارد.»
سازمان جهانی بهداشت، برای مقابله‌ی مؤثر با بیماری هپاتیت در افغانستان خواستار آموزش فوری، تشخیص زودهنگام، مراقبت صحی فعالانه و افزایش حمایت مالی شده است.
گفتنی است که با برگشت دوباره طالبان به قدرت، نظام بهداشتی افغانستان به دلیل مهاجرت دوکتوران، کاهش کمک‌های جهانی به بخش بهداشت و محدودیت‌هایی که این گروه فرا راه فعالیت زنان در مراکز صحی ایجاد کرده، دچار آسیب جدی شده و برخی از نهادها از فروپاشی کامل نظام بهداشتی در کشور سخن می‌گویند.
پیش از طالبان، بسیاری از مراکز صحی به حمایت کشورها و سازمان‌های بین‌المللی در نقاط مختلف کشور فعال بودند که اکنون فعالیت بسیاری از آنان متوقف شده است.