نهاد حامی رسانه‌های آزاد افغانستان-نی، دستور اخیر وزارت اطلاعات و فرهنگ طالبان در مورد لزوم کسب مجوز برای ضبط و نشر برنامه‌های سیاسی در رسانه‌ها، محکوم کرده و آن را نشانه آشکار استبداد سیاسی در افغانستان خوانده است.
نی نوشته که کارشیوه جدید وزارت اطلاعات و فرهنگ طالبان نشاندهنده آن است که رسانه‌های افغانستان بدترین روزهای تاریخ خود را تجربه می‌کنند، آزادی رسانه‌ها به طور روزافزونی محدود شده و تمامی دست‌آوردها در این زمینه نابود شده است.
نهاد نی که اکنون در بیرون از کشور فعالیت می‌کند، افزوده که در حال حاضر هیچ مصداقی از آزادی بیان در افغانستان دیده نمی‌شود.
وزارت اطلاعات و فرهنگ طالبان با ارسال کارشیوه جدید به رسانه‌ها، مانع انتقاد از سیاست‌های این گروه شده‌ است. براساس این کارشیوه، رسانه‌ها برای ضبط یک برنامه‌ سیاسی و دعوت از تحلیلگران، باید از وزارت فرهنگ طالبان مجوز دریافت کنند.
نی نوشته که قبل از سقوط حکومت پیشین، حدود ۲ هزار زن در افغانستان مشغول کار خبرنگاری بودند اما اکنون کم‌تر از صد نفر آنها به کار رسانه‌ای مشغول‌اند.
این سازمان حامی رسانه‌ها می‌گوید که از میان ۵۵۰ رسانه در افغانستان پیش از طالبان، اکنون تنها ۱۸۰ رسانه فعال‌اند و باقی رسانه‌ها به دلایل سیاسی و اقتصادی متوقف شده‌اند.
وزارت اطلاعات و فرهنگ طالبان در ادامه سانسور رسانه‌ها و نشر کتاب، کارشیوه چهار صفحه‌ای درباره نشر برنامه‌های سیاسی به رسانه‌های داخلی فرستاده است. این سند، با عنوان «پالیسی برگزاری برنامه‌های سیاسی(میزگردها) در افغانستان»، تدوین و رسانه‌ها را مکلف کرده است تا برنامه‌های سیاسی خود را قبل از نشر برای تایید به وزارت اطلاعات و فرهنگ این گروه بفرستند.
بربنیاد این کارشیوه، تحلیلگران برنامه‌ها نیز با تایید وزارت اطلاعات و دریافت یک کارت هویت از طالبان، حق دارند در برنامه‌های خبری و میزگردهای رسانه‌ها شرک کنند.
نی گفته که دستور محدود کننده تازه طالبان نه‌تنها «نقض صریح آزادی بیان و استقلال رسانه‌ها است، بلکه رسانه‌های افغانستان را به ابزار تبلیغاتی» طالبان تبدیل می‌کند.
در بخشی از دستور طالبان برای منع انتقاد از طالبان آمده است که رسانه‌ها باید در برخورد با سیاست‌ها و مقام‌های این گروه از «لحن محترمانه» استفاده کنند و از هرگونه انتقاد مستقیم خودداری کنند.

نی در تبعید با اشاره به موضوع این نوشته است: «طالبان از گفت‌وگوهای آزاد و تحلیل‌های مستقل هراس دارند و با زور، ترس و حذف رسانه‌های منتقد تلاش می‌کنند واقعیت‌ها را پنهان نگه دارند.»