جنبش زنان افغانستان در تبعید در در اعلامیه‌ای گفته‌اند، که هزاران زن افغانستانی در کشورهای جهان به ویژه ایران، پاکستان و ترکیه با تهدید‌های چون بازداشت، اخراج اجباری، بی‌هویتی، کار اجباری، خشونت جنسیتی، تبعیض در دسترسی به خدمات بهداشتی و آموزشی مواجه هستند.
در اعلامیه این زنان معترض آمده است که نظر به ماده ۱۴ اعلامیه جهانی حقوق بشر و کنوانسیون ۱۹۵۱ ژنیو مربوط به وضعیت پناهندگان و پروتکل ۱۹۶۷ آن، گفته‌اند، هر فردی که از ترس «شکنجه، پیگرد سیاسی، جنسیتی یا تهدید به جان»، کشور خود را ترک می‌کند، حق دارد در کشور دیگر پناه بجوید و مورد حمایت قرار گیرد؛ اما شهروندان در تبعید افغانستان در بلاتکلیفی به سر می‌برند.
در ادامه این اعلامیه آمده است که زنان فعال مدنی، خبرنگاران، قاضیان، وکیلای مدافع، استادان دانشگاه و آموزگاران‌ای که به دلیل فعالیت‌های مدنی یا جنسیت افغانستان را ترک کرده‌اند، در کشورهای سوم رها شده‌اند، هیچ چشم‌اندازی برای اسکان مجدد‌شان وجود ندارد.
این جنبش در اعلامیه خود تاکید کرده‌اند که:«جامعه جهانی، کمشنری عالی ملل متحد، در امور پناه‌جویان و کشورهایی که در روند سقوط افغانستان دخیل بوده‌اند، «ظلمی آشکار» در برابر زنانی است که تنها «جرم‌شان» خواستن حق آموزش، کار و زندگی انسانی است».
جنبش زنان افغانستان در تبعید جنبش زنان افغانستان در تبعید هشدار داده‌اند، که ادامه وضعیت موجود نه تنها نقض فاحش حقوق بشر و تعهدات بین‌المللی است، بلکه تهدید مستقیم برای جان و روان هزاران زن پناه‌جوی افغانستان می‌باشد.
جنبش زنان معترض دراخیر از سازمان ملل متحد، نهادهای حقوق بشری و کشورهای میزبان خواسته است که از اخراج زنان و خانواده‌های افغانستان جلوگیری کرده و به آنان اقامت و حمایت قانونی بدهند.
جنبش زنان افغانستان یکی از ده‌ها تشکل اعتراضی زنان افغانستان است که در اعتراض به سیاست‌های زن‌ستیزانه و سرکوب‌گرانه طالبان و حقوق مهاجران افغانستان در کشورهای جهان صدا بلند کرده و خواهان عدالت و حقوق مهاجران در کشورهای جهان شده‌اند.
